زندگی روی خط تعادل

• « و من یتوکل علی الله فهو حسبه »
• «و هر کس بر خدا اعتماد کند، او برای وی بس است.»
  • سوره طلاق، آیه

انسان موجود عجیبیه. با اینکه می دونه در نهایت وحشت و درماندگی تنها یک نیرو هست که بهش در خفا پناه می بره و ازش یاری می خواد با اینکه می دونه اون نیرو خیلی قوی و بزرگه و هیچ چیز برتر از اون نیست. حتی شاید بدونه که وعده داده مرا بخوانید تا شما را اجابت کنم. می دونه که سر منشا خیر و خوبی و بزرگیه اما............

اما فراموش می کنه و گاه به دیگران پناه می بره. به عوامل زمینی. فراموش می کنه و اجازه می ده که ترس و درماندگی در هم بشکندش. فراموش می کنه و طوفان سرگردانی اونو آشفته حال تر می کنه.  مگر نه اینکه خدا تو را کفایت می کند. 

همه امتحان های الهی فرصتهای نابی هستند که ایمان خودمون رو قوی کنیم و رشته ارتباطمون با خدا را محکمتر کنیم. فرصتی هستن برای تمرین اعتماد به خدا. فرصتی برای ارتقا. گاهی خیلی سخت و نفس گیره. گاهی غم، ترس، اضطراب و حسرت و هزار احساس آشفته دیگه دست به دست هم می دن و تو مثل غریقی که دست و پا می زنه دنبال راه چاره ای. یادم باشه راه چاره فقط خداست. خدایا شکرت به خاطر راههایی که به روی بندگانت باز می کنی . خدایا شکرت به خاطر اینکه وقتی بهت اعتماد کردم امن و امان را در دلم جا دادی.

خدایا من هنوز تو را محکم و عمیق می خوانم. عهدی را که در طوفان با تو بستم فراموش نمی کنم. الحمدالله رب العالمین به خاطر همه چیزها و حالاتی که به من بخشیدی.

خدایا تو سلامت، نعمت، برکت، فراوانی، ثروت، نیرو، موفقیت، آرامش و امنیتی و هر کس که تو را بخواند اجابت می کنی. خدایا تو را می خوانم و آگاهی این روزها از تو چه می خواهم. می دانم اجابتم می کنی یا ارحم الراحمین.